xoves, 3 de decembro de 2015


Rosalía de Castro

 
https://juanangeljuristo.files.wordpress.com/2013/05/rosalc3ada-de-castro.jpg

 

 Unha vez tiven un cravo


Unha vez tiven un cravo
cravado no corazón,
y eu non m´acordo xa s´era aquel cravo 

d´ouro, de ferro ou d´amor.
Soio sei que me fixo un mal tan fondo,
que tanto m´atrmentou,
qu´eu dia e noite sin cesar choraba
cla chorou Madalena na Pasión.
"Señor, que todo ó podeles
-pedinlle unha vez a Dios-
dáme valor pr´arrincar d´un golpe
cravo de tal condiçón".
E doumo Dios e arrinqueimo
mais…¿quén pensara?…Despois
xa non sentín máis tormentos
nin soupen qu´era delor;
soupen so que non sei qué me faltaba
en donde o cravo faltóu,
e seica… seica tiven soidades
d´aquela pena… ¡Bon Dios!
Este barro mortal qu´envolve o esprito
¡quén o entenderá, Señor!.






Rosalía por Encausse. Santiago, década dos 60 do s.XIX" por Encausse
  
Acta de bautizo de Rosalía:
En veinte y cuatro de febrero de mil ochocientos treinta y siete, María Francisca Martínez, vecina de San Juan del Campo, fue madrina de una niña que bauticé solemnemente y puse los santos óleos, llamándole MARÍA ROSALÍA RITA, hija de padres incógnitos, cuya niña llevó la madrina, y va sin número por no haber pasado a la Inclusa; y para que así conste, lo firmo.
José Vicente Varela y Montero

Ningún comentario:

Publicar un comentario